Hallo Reader,

Elke cyclus (of het nu een jaarcyclus, maan of andere cyclus betreft) geeft me de kans om steeds meer van mezelf te onthullen. Ik realiseerde me vandaag - in de kracht van de maan die nu vol is - dat ik mezelf nog beperk in mijn schrijven, en voornamelijk wat ik met de buitenwereld deel. Een bepaald vooropgesteld beeld van hoe een spiritueel schrijver hoort te zijn en met welke stem die hoort te spreken/schrijven, maakt dat ik het spectrum van emoties -van waaruit ik kan schrijven- inperk tot uitsluitend een kwetsbaarheid vanuit een "welgestelde balans". Ik betrap mezelf dat wanneer ik kwaad, verontwaardigd of pijn ervaar -door ervaringen in mijn leven, door het nieuws dat me tegemoet komt...- ik mezelf tegenhou om deze authentiek geladen woorden te delen.

De onthulling van mijn eigen pure zelf toont me net dat ik vanuit een diepe intense waterbron beweeg, met een krachtige aardse ruggengraat en een hart vol vuur en liefde vanwaaruit ik mijn lied en woorden wil laten weerklinken. Het is dankzij het werken met de verschillende cycli, dankzij de verschillende spirituele handelingen die ik uitvoer en de wil en openmind om mezelf te leren kennen voor wie ik werkelijk ben, dat ik deze onthullingen bewust ter harte neem. Ik weet dat ze mijn schrijven en mijn leven voeding en richting geven en dat wanneer ik ernaar luister en naar handel, mijn werk een krachtige diepgang zal ervaren en ik een verlossende vrijheid zal proeven.

Welke uitwerking het zal krijgen, weet ik nog niet. Ik nodig je uit om dit samen met mij en mijn schrijven te ontdekken. Artikel per artikel, boek per boek, nieuwsbrief per nieuwsbrief. Want een duidelijke boodschap heb ik met Samhain (Keltisch jaarfeest van de Voorouders) en met deze volle maan ontvangen: ik hoor meer te schrijven en mijn woorden te delen.

Ik geef je graag een quote mee uit mijn boek 'Lief voor jezelf' die gaat over zelferkenning - een belangrijk onderdeel van volwaardige zelfzorg en zelfliefde.

Zelfzorg is jezelf de ruimte geven (pagina 193 in het boek)​
​"Wanneer we onszelf willen erkennen, moeten we ook met recht onze plaats durven innemen in deze wereld. Wanneer we onszelf klein houden, kunnen we niet doen wat ons plezier en genot geeft, want dan zijn we meer bezig met rekening houden met wat anderen denken of wat anderen van ons vinden en belangrijk vinden."

"We verwachten zorg, liefde, respect, erkenning, acceptatie enzovoort van anderen voor ons. En dat hoort ook zo, volgens mij. Maar zouden we deze dan zeker niet in eerste instantie ook aan onszelf horen te geven? Zelfzorg, zelfliefde, zelfrespect, zelferkenning, zelfacceptatie enzovoort? Want zolang we denken dat we dit niet verdienen en dit onszelf niet geven, hoe kunnen we dit dan van anderen verwachten?"

"Je ruimte innemen heeft niets te maken met introvert zijn of extravert zijn. Ik ben een assertieve introvert: ik maak gemakkelijk sociaal contact met iedereen en ik heb mijn rust en tijd alleen nodig omdat ik veel intern verwerk. Ook introverten hebben het recht om hun ruimte in de wereld in te nemen en eerlijk gezegd is dit dringend nodig. Dit wil niet zeggen dat introverten zich anders moeten voordoen dan ze zijn. Neem als introvert je plaats in."

Zelferkenning en mezelf de ruimte gunnen om mijn wonderlijke zelf te mogen zijn... dat is waar ik elke dag aan werk. En de mooie inzichten die ik dit weekend en vandaag heb ontvangen, helpen me daar weer verder mee.

Liefdevolle groeten,
Ellen